De basisschool waar ik vanmorgen was hangt vol met posters voor kindercarnaval. Over de mooiste verkleed kleren, met de vraag ‘als wie ga jij’?
Ik volg in mijn pauze een webinar over echte verbinding met het kind en voel helemaal wat ik hierin te brengen heb. Zo zuiver zo puur, zoals het kind in mij nog steeds leeft.
Uit groep 4 haal ik een jongetje op die mij al vroeg in de ochtend had gezien, “mag ik nu mee”, vraagt hij. Al vooruit rennend door de gang keert hij om en kijkt me diep in de ogen aan, “goedemorgen Myrna” en hij sjeest weer weg. Dit is de eerste keer dat hij dit doet. De juf verteld dat hij niet luistert en niet stil kan zitten in de klas. Poeheee hè.
In mijn ruimte hangt ook de carnavals poster op de deur, waarop dit jongetje aan mij vraagt “weet je hoe ik ga met carnaval”? Waarop mijn antwoord iets is van een dier, ridder of iets dergelijks. Hierop antwoord hij “nee joh, ik ga me niet verkleden Myrna, ik ga als mezelf”! Bam, hoe zuiver voelt dit jongetje dat hij zichzelf wil zijn, hij wil gezien en gehoord worden zoals hij is. Gewoon puur en zuiver. Ik hou hiervan en dit is voor mij weer een gouden ervaring met een kind van NU.